Dag 16, Vilanculos & Bandula.

Reis van Vilanculos naar Bandula.

• 's Nachts heeft het flink geregend en heb ik naar buiten moeten gaan om de luifels te spannen. Gelukkig is het 's morgens weer droog. Tijdens het afbreken van de tent zien we een grote spin (~10cm) op onze tent zitten. We jagen hem weg. Net nadat alle spullen in de truck gedaan zijn begint het weer keihard te plenzen. Perfecte timing. Na de regenbui wordt de afwas gedaan en rijden we weg. We moeten een beetje opschieten, want we moeten voor sluitingstijd bij de supermarkt in Chimoio zijn en die sluit vroeg op zondag.
• Om tien over zes rijden we weg. De weg is vandaag slechter dan hiervoor. Langs de weg staat voornamelijk bos met om de honderd meter of zo een paar rondavels met een klein akkertje (, ). Als we even stoppen om wat te drinken komen er vele verkopers van annanassen en cashewnoten op ons af. Ook zien we hier een man fietsen met een geit op de bagagedrager ().
  Na deze stop wordt de weg echt slecht. King moet slingerend om de kuilen heen rijden waardoor het tempo een stuk lager ligt. Na de lunch en nog enkele stops om houtskool en fruit te kopen komen we rond twee uur aan bij de supermarkt in Chimoio. Iedereen maakt van de gelegenheid gebruik om wat snacks te kopen en wij bezoeken even snel een internetcafé.
  Na de stop moeten we nog een uurtje rijden naar de campsite. Het landschap is weer wat heuvelachtiger en erg afwisselend.
• Om tien over vier komen we aan op de campsite Casa Msika aan het Chicamba stuwmeer. Hier heeft Wim een aangename verassing voor ons. Als compensatie voor de problemen met huisjes op Benguerra heeft hij hier voor iedereen een huisje geregeld. We zijn blij dat we geen tent op hoeven te zetten en een eigen badkamer hebben. Op de campsite bevindt zich een krokodillenfarm () met daarboven een grote kolonie wevervogels ().
  Nadat we onze kleren en onszelf gewassen hebben en we wat gerust hebben, lopen we naar het terras aan het meer. Hier heerst een goede sfeer. Het is erg rustig en de gasten zijn voornamelijk Mozambicanen.
  Na het diner kunnen we nog redelijk lang op het terras vertoeven omdat we de volgende dag niet heel vroeg op hoeven (hoewel enkelen om 4 uur gaan opstaan om een ochtendwandeling te maken).

Dag 17, Bandula.

Twee wandelingen in de omgeving van de campsite.

• Vandaag kunnen we uitslapen. De wekker staat op kwart voor acht zodat we nog op tijd zijn voor het ontbijt. Helaas moeten we daar dan weer een uur op wachten, maar dat is het waard. We genieten van worstjes, bacon, omelet en paddestoelensaus.
  Om tien uur gaan we met zo'n acht anderen op weg om de heuvel achter de campsite te beklimmen (enkele vroege vogels hebben dit al voor het ontbijt gedaan). Het is een stevig klimmetje van zo'n half uur. De ondergrond lijkt te bestaan uit een oude lavastroom waar maar weinig op groeit. Vanaf de heuvel hebben we een prachtig uitzicht over het Chicamba stuwmeer ( ).
• Na deze kleine expeditie is het weer tijd om op het terras wat te relaxen en te genieten van het uitzicht over het meer waar we reigers ( ), een visarend, hagedissen ( ) en een man in een heel klein bootje () zien.
  Om half twee is het weer tijd voor de lunch: broodjes met ananas. Na de lunch weer terug naar het terras om een boekje te lezen en het heetste stuk van de dag uit te zitten.
• Om half vijf vertrekken we voor de tweede wandeling van vandaag. Samen met Ed en Sacha gaan we de oever van het stuwmeer verkennen. Al snel komen we bij een hek met prikkeldraad waar we onder door moeten kruipen. Na het hek krijgen we te maken met twee gevaren: dicht struikgewas en koeien ( ). Ondanks deze probleempjes is het een prachtige wandeling door een afwisselend landschap. De terugweg door het bos is weer heel anders dan de heenweg en we zien regelmatig patrijsachtige vogels wegschieten.
  Na het avondeten drinken we weer wat op het terras en gaan we naar bed.

Dag 18, Bandula & Tete

Reis naar Tete.

• Om tien voor zes gaat de wekker. Omdat er geen tenten afgebroken hoeven te worden kunnen we makkelijk kunnen we al om tien over zeven wegrijden. Rond negen uur stoppen we bij een dorpje onderweg. Er wordt ons aangeraden om niet allemaal dezelfde kant op te lopen om de bevolking niet af te schrikken. Hier komen duidelijk niet veel toeristen: kinderen zijn een beetje bang, ook als ze een ballon krijgen (). Het dorpje is erg arm, maar op het platteland ziet dat er altijd minder schrijnend uit dan in de stad. We zien twee jongetjes bakstenen maken () en bezoeken de waterpomp (). Als we teruglopen naar de truck staat daar een grote groep nieuwsgierige kinderen. Ze zijn niet erg enthousiast als ik een foto wil maken. Maar dit verandert razendsnel als ik de foto op het schermpje van mijn digitale camera laat zien. Vanaf dat moment vechten ze ongeveer om op de foto te komen en gaat er een gejuich op telkens als ik de foto laat zien ().
• Rond één uur is de volgende grote stop: lunch onder een grote baobabboom (). Als we in de buitenwijken van Tete beginnen te komen staan er steeds meer hutjes en minder bomen ().
  In Tete steken we de Zambezi over via de grote brug (). Op deze brug mag maar éé vrachtwagen of bus tegelijkertijd rijden. De campsite ligt vlak aan de rivier in de buurt van de brug. Het is een klein veldje met heel simpele toiletten en een klein overkapt gedeelte. De campsite is opgezet door een Nederlandse priester die hier een weeshuis heeft. Helaas is de priester vandaag niet aanwezig.
  Yvonne wandelt met enkele anderen naar het centrum van Tete. Dit is niet echt bijzonder. Onderweg zien ze mensen basketballen ().
• Na de spectaculaire zonsondergang () krijgen we om zeven uur een zangvoorstelling van de weeskinderen (). Ze zingen behoorlijk goed en enthousiast, maar de liedjes zijn uiteraard erg stichtelijk en natuurlijk in het Portugees.
  Omdat we de volgende dag vroeg vertrekken gaan we snel na het avondeten naar bed.