Dag 10, Tofo beach & Morongulo.

Reis van Tofo beach naar Morongulo met stop in Inhambane.

• Het is weer een reisdag, dus de wekker staat vroeg (6:00). Het snel afbreken hebben we aardig onder de knie, maar we moeten weer een eind door het mulle zand sjouwen met alle spullen. Gelukkig is het nog niet zo heel warm op deze tijd van de dag. Voor we vertrekken komt de beheerder van de bungalows ons op hoge poten melden dat wij ons schandalig gedragen hebben door zijn water voor de afwas te gebruiken.
• Na een korte rit stoppen we in Inhambane. Vandaag is het een gewone werkdag, dus het is iets drukker dan twee dagen eerder (1e kerstdag), hoewel het nog wel erg vroeg is. We lopen snel een rondje door de stad langs de haven (), een kerk () en een moskee ().
  We rijden rond de grote baai en komen na een uur in het plaatsje Maxixe, dat precies aan de overkant van Inhambane ligt. Hier stoppen we om even wat te drinken, en te genieten van het uitzicht op Inhambane ().
• Na weer twee uur rijden verlaten we de verharde weg en slaan een zijweg in richting de campsite (). Deze campsite is heel anders dan de vorige. Hier komen geen backpackers, maar juist rijke Zuid-Afrikanen. Ze slapen dan wel in tenten, maar nemen verschrikkelijk veel luxe mee. Elke plaats is bezet door een grote famillie met zo'n 4 pick-up trucks, elk met een aanhanger waarop een boot, jetski of quad staat. Ook heeft elke famillie minimaal één bediende meegenomen die de hele dag aan het koken of het wassen is. De Zuid-Afrikanen zijn best vriendelijk, maar kunnen zich niet voorstellen dat wij in Soweto geweest zijn. Zoiets doe je gewoon niet.
  Voor ons is deze campsite ook een stuk comfortabeler dan de vorige: de truck kan naast onze plek staan, er is gras (in plaats van alleen mul zand) en er is voldoende schaduw.
• We brengen de middag door met relaxen op de campsite en op het strand () en doen tussendoor nog even de was. Na het avondeten drinken we nog wat bier op het strand en gaan dan naar bed.

Dag 11, Morongulo.

Duiken in Morongulo.

• Vandaag gaan we weer duiken, dus hoeven we niet extreem vroeg op. We ontbijten met gebakken aardappels. Omdat we allebei corvee hebben moeten we snel de vaat gaan doen na het ontbijt. Om tien uur lopen we naar de duikbasis, genaamd 'Island style diving'. De eigenaar, Jake, vangt ons op en geeft ons een korte uitleg over wat we gaan doen. Hij doet niet moeilijk over pasjes en gaat een beetje slordig om met de veiligheidsregels. Verder lijkt alles goed in orde te zijn. We zijn vandaag met alleen vijf personen van ons reisgezelschap (en Jake zelf).
• Na een korte bootrit over de redelijk ruwe zee komen we aan op de duikstek. Als ik nog even mijn vest opblaas als laatste veiligheidscheck, spring mijn buikband er af. Jake is boos op mij omdat ik dit op de boot doe. Onterecht natuurlijk. Ik besluit de duik toch te maken, met alleen een klitteband sluiting van mijn vest. Onder water blijkt het zicht nog wat slechter te zijn dan bij de vorige duik: zo'n 6 meter (misschien wel vanwege de tsunami). Het hoogtepunt van deze duik is duidelijk de grote (~1.5m) groene zeeschildpad (). Dit prachtige dier zwom vlak voor ons met een paar vinslagen de blauwe verte in. Verder zien we veel papegaaivissen, een koraalduivel (), behoorlijk wat anemoonvissen () en vele andere koraalvissen. Een heel aardige duik, maar we hadden toch op wat meer zicht gehoopt.
• Na de duik moeten we op de camping helpen met het maken van de lunch (), en meteen na afloop daarvan ook weer afwassen. 's Middags zwemmen we wat in zee, en drinken een pilsje en rusten wat. Voor het avondeten moeten we hard werken: een hele zak met pompoenen (butternut squash) moet geschild worden. Maar het resultaat is weer heerlijk: vis met hete saus, pompoen en rijst. Na het eten kijken we naar de maan die opkomt boven de zee, en doen we onze laatse corveetaak voor vandaag: de afwas.

Dag 12, Morongulo & Vilanculos.

Reis van Morongulo naar Vilanculos.

• De wekker gaat om kwart over zes. Het regent een heel klein beetje, maar niet genoeg om ons echt te hinderen. Na het ontbijt en het opbreken van het kamp verlaten we de campsite. De grote weg is op dit stuk wat slechter dan voorheen, en als we stoppen voor een plaspauze mogen we niet van de weg af gaan vanwege eventuele landmijnen. Langs de weg zien we steeds meer baobabbomen, een teken dat we meer richting evenaar gaan. We stoppen even om houtskool in te slaan ().
• Rond half twaalf komen we aan in Vilanculos. Eddy gaat eerst onze boeking op het eiland bevestigen waarna we een tijdje stoppen in het centrum van Vilanculos. Hier proberen we met de groep een grote hoeveelheid flessenwater in te kopen, wat met enige moeite lukt in een groot magazijn. Hierna rijden we snel naar onze campsite 'Baobab'. Deze campsite rondom een grote baobab () is een beetje rommelig en zit qua bezoekers tussen de vorige twee campsites in: minder patserig dan in Morongulo, maar geen backpackers zoals in Tofo beach. De toiletten zijn hier gescheiden door rieten wandjes.
  Iedereen zoekt een schaduwplaatsje om zijn tent op te zetten, waarna we snel even op het strand gaan kijken. Er is hier een groot getijdeverschil en door de vlakke bodem vallen er bij eb vele honderden meters strand droog (). Op het strand ligt een boot vol mensen die langzaam wachten tot het vloed wordt en de boot weg kan varen (). Ondanks de brandende zon en de volle boot wordt er veel gelachen en geschreeuwd op de boot. In de verte kunnen we Benguerra eiland al zien liggen.
• Na de lunch onder de baobab boom gaan we wat rusten en lezen in de gezellige campingbar die vlak aan het strand ligt. Als we hier genoeg van hebben wandelen we opnieuw naar het centrum van Vilanculos (). Hier lopen we de markt op (). Dit blijkt een wirwar van smalle straatjes te zijn, waarin we plotseling een grote pooltafel aantreffen. Enkele mannen spelen een spelletje pool terwijl er vlak omheen de markt gewoon doorgaat. Op de terugweg naar de camping deel ik wat balonnen uit aan kinderen. Sommige zijn er erg blij mee, anderen zijn een beetje bang voor mij of de balonnen.
• We besluiten om wat af te koelen in zee, maar dit blijkt niet makkelijk. Omdat de zee zo ondiep is, is het water gewoon lauw. Genoeg om het zweet weg te spoelen, maar fris is anders. Na een douche gaan we maar weer naar de bar, waar we onder het genot van een pilsje genieten van het uitzicht en wachten tot het diner klaar is.
  Dit is klaar om half acht: spaghetti bolognese. Na het eten komt Wim in zijn dagelijkse praatje met een vervelende mededeling: ondanks de reserveringen zijn er toch geen huisjes meer beschikbaar voor onze groep op Benguerra. Het resort heeft vanwege de kerstvakantie mensen in huisjes gezet die voor ons gereserveerd waren. Natuurlijk vinden we dit vervelend, vooral omdat dit ook betekent dat we onze zware tenten over het lange strand van en naar de boot moeten sjouwen. Wim gaat nog proberen om de tenten in ieder geval met een auto naar het strand te laten brengen. Na nog even in de bar gezeten te hebben gaan we rond elf uur naar bed.